مقاومت به لووفلوکساسین در نمونه‌های کشت مثبت خون و ادرار در بیمارستان شهدای خلیج‌فارس بوشهر

زمینه: لووفلوکساسین به دلیل طیف اثر وسیع خود، به طور گسترده‌ای در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار گرفته است؛ تا اینکه گزارش برخی گونه‌های میکروبی مقاوم به آن منتشر شد. در مطالعه حاضر بر آن شدیم تا به بررسی میزان مقاومت به لووفلوکساسین در نمونه‌های کشت خون و ادرار بیماران بستری در بیمارستان شهدای خلیج‌فارسِ شهرستان بوشهر در طی سال های 95- 94 بپردازیم. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی بود که میزان مقاومت به آنتی‌بیوتیک لووفلوکساسین بر روی کشت‌های مثبت خون و ادراری که شمارش کلونی آنها بیشتر از 100000 بود، انجام شد. نمونه‌های کشت به صورت مقاوم، حساس، بینابینی بر اساس قطر عدم رشد اطراف دیسک تقسیم‌بندی شدند. در نهایت داده‌های ما با به کارگیری نرم‌افزار SPSS ویرایش 18 آنالیز شده و مقادیر 05/0>P، از نظر آماری معنادار تلقی شدند. یافته‌ها: در این مطالعه 150 بیمار، شامل 61 نفر (7/40 درصد) مرد و 89 نفر (3/59 درصد) زن شرکت داشتند. میانگین سنی بیماران 25/29±98/42 سال بود. 3/49 درصد از موارد را کشت خون و 7/50 درصد از موارد را کشت ادرار تشکیل می‌دادند. بیشترین جرم مشاهده شده اشرشیاکولی (46 درصد) بوده و پس از آن کلبسیلا (7/16 درصد) در جایگاه دوم قرار داشت. از نظر میزان حساسیت به لووفلوکساسین، 119 نمونه (3/79 درصد) حساس، 22 نمونه (7/14 درصد) دارای حساسیت بینابینی و 9 مورد (6 درصد) مقاوم بودند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن است که لووفلوکساسین همچنان در اغلب عفونت‌های باکتریایی میزان مقاومت اندکی را داشته و به جز عفونت‌های ایجاد شده توسط اشرشیاکولی، هنوز در درمان سایر عفونت‌ها یک داروی انتخابی مناسب و بسیار مطمئن است.